NURSEL


KUMRULAR GIPTA EDER, SEVDANIN PİRİYİM BEN


Fikrimin yok saydığı, duyguyla yoğrulurken

Aklım karşı çıksa da, sevdanın sırrıyım ben

Aldığım her nefeste, yaramla doğrulurken

Düşlerimin mimarı, sevdanın suruyum ben.

 

Kaf dağını yıkarken, say ki yüzüm gülmedi

Çölü cennet kılarken, pişmanlığım olmadı

Gözlerim yorgunluğu, kabullenip kalmadı

Bana yakışan odur, sevdanın kuruyum ben.

 

Gönlümün yarasını, gizlice saran bendim

Canlar yakan kışlara göğsünü geren bendim

Yaşanacak düşlere adını veren bendim

Esir olmadım şükür, sevdanın hürüyüm ben.

 

Pusulasız kaptanlar gemisini batırır

En çıkmaz sokak yârin gözlerine götürür

Hizmet ettiğim kafa, çok işkence çektirir

Görenler bilir beni, sevdanın körüyüm ben.

 

Sevmenin lügatinde bulunmaz asla kaygı

Yolumu aydınlatır, aşka duyduğum saygı

Yüreğimi hoplatıp, gülümsediğim duygu

Gözlerimden okunur, sevdanın varıyım ben.

 

İlmi rehber bileni, cahiller uğraştırır

Hakikatin aslını alimler araştırır

Perdesinin arkası gözleri kamaştırır

Güneşi kıskandıran sevdanın nuruyum ben.

 

Gam yükümden korkanlar, beni hiçe saysa da

Kaşla göz arasında yıldızlarım kaysa da

Umutların adresi düşe nokta koysa da

İkrarımdan dönmedim, sevdanın eriyim ben.

 

Tacı tahtı bitiren, sultanlara sultan o

Farkını fark ettiren, insanlığa nişan o

Ömrümün kuytusunda, sığındığım liman o

İnfazım yâr elinden, sevdanın darıyım ben.

 

Aşkın essahı bende, emrinde tüm imkanım

Canın eyvahı bende, çıkmasa da figanım

Yangının şahı bende, tütmese de dumanım

İşitmeyen kalmasın, sevdanın koruyum ben.

 

En zor anımda bile, sınırsız neşeliyim

Gönlümün pazarında, sevgi sermayeliyim

Yüreğimin emrinde, fır dönen Nurseli’yim

Kumrular gıpta eder, sevdanın piriyim ben.