NURSEL


KIŞA GİRDİM, BAHARIM YOK, YAZIM YOK


Senelerdir değişmeyen hakikat

Kışa girdim, baharım yok, yazım yok

Bir bilene yaptırılsın tahkikat

Düşten yana rüzgârım yok, tozum yok.

 

Ödün vermem düşlerimi çalana

Dargınım hinlikten hisse alana

Üç günlük dünyada muhtaç olana

El olmaktan çıkarım yok, gözüm yok.

 

Gündüzü geceden soyduğum zaman

Aklımın sesine uyduğum zaman

Başımı yastığa koyduğum zaman

Vicdanımda kederim yok, sızım yok.

 

Sevdiğim iş, gam atını haylamak

Yazmaktaki gayem gönül eylemek

Umurumda değil çalıp söylemek

Dert eylemem gitarım yok, sazım yok.

 

Nurseli’yim verdim, aldığım gibi

Yürüdüm menzile bildiğim gibi

Göründüm her zaman olduğum gibi

Hâlim belli, esrarım yok, gizim yok.