NURSEL


KAF DAĞI’NI YIKMAZSA, SÖZE EYVALLAH ETMEM


Gün olur gelir diye, yolumuzu bekleyen

Candan öte bakmazsa, göze eyvallah etmem

Mizanı düşleyerek, günü güne ekleyen

Önümde diz çökmezse, öze eyvallah etmem.

 

Karanlığın ardından, şafağa selam çakan

Yüreğinin sesiyle, engellere yan bakan

Hayallere can veren, gözlerden kalbe akan

Kerem gibi yakmazsa, köze eyvallah etmem.

 

Deryanın kaptanıdır, gemileri yürüten

Tenden öte yer bulmaz, benlik davası güden

Hesap gününe kadar, gönüllerde yer eden

Aşk libası dikmezse, biz’e eyvallah etmem.

 

Diklenen her sürgüne, darbeyi vuruşuyla

Eğilip bükülmeyen, kararlı duruşuyla

Ağızdan çıktığında, hedefe varışıyla

Kaf Dağı’nı yıkmazsa, söze eyvallah etmem.

 

İnsanların hasını, tanımalı gözünden

İlmi rehber bilenin, yürümeli izinden

Tezeneyle vurunca, yüreğimin özünden

Nağmeleri dökmezse, saza eyvallah etmem.

 

Sevdanın kulvarında, dirsek çürüttün epey

Hayatın gerçeğini, anla artık çipil bey

Sonsuza dek süremez yeryüzünde hiçbir şey

İzdivaca çıkmazsa, naza eyvallah etmem.

 

Yanımızda düşlenen, gelmeli apar topar

Aşk için yaşanmayan, ay günden hesap sorar

Attığınız her adım, verdiğiniz her karar

Nurseli’ne çekmezse, size eyvallah etmem.