Bazı insanlar vardır; doğru, dürüst, adil, ilkeli, sevecen, babacan, sakin, naif, nezaket sahibi, başkasını kırmamak veya reddetmemek için kendinden fedakârlık yapar. Bu insanlar bu meziyetlerinin aksiyle mukabele görür. Böyle birisini meziyetlerini hiçe sayarak hoyratça linç ederiz. Duygularını altüst ederiz.
Yine bazı insanlar vardır, doğru ile yalanı ayırt edilemez, algıyla aldatmayla iş görür, nezaketten uzak, gözü kara, üslubu serttir. Usul erkan bilmez, kelimeleri tartısızdır, ağzının ayarı yoktur. Kültürümüzün gereği, söylem ve eylemlerinin duygularımıza tercüman olduğunu düşünür, el pençe divan durur, baştacı ederiz. Bu aslında sahip olduğumuz, karakterin, kültürün, meziyetin özeti, dışa yansımasıdır. Küp misali, içimizdeki şırayı sızdırırız...
